De meest kenmerkende woorden voor een bezoek aan IKEA, wat mij betreft: struinen, koopjes jagen, nooit met lege handen de kassa passeren (omdat het allemaal zo betaalbaar is), hotdogs eten en softijs tappen. Het afgelopen weekend werd me duidelijk dat sommigen van ons daar maar al te graag de woorden ‘attractiepark’ en ‘kinderdagverblijf’ aan toevoegen.
Småland puilt uit van de kinderen en je hoeft maar een afdeling op te lopen, of “Bram en Julia willen graag worden opgehaald uit Småland.” Prima idee, trouwens! Vader en moeder kunnen een rondje ‘shop till you drop’ doen, terwijl de kinderen zich urenlang kunnen vermaken in een heus kinderparadijs, vernoemd naar een Zweeds landschap met glooiende heuvels, meren en bossen. Dan de winkelwagens cq. racewagens. Ze zijn zeer schaars en dat is te merken, want toen we op de lift stonden te wachten, waren we getuige van een heuse parentfight om een van deze als auto vermomde winkelwagens. Tegenover Småland staan enkele exemplaren geparkeerd, tenminste, daar zouden ze moeten staan. Aangezien ze zo populair zijn bij ouders met kinderen, zijn de vakken eigenlijk altijd leeg. Alsof er een wonder was gebeurd, stoof een gezin met twee meisjes op de als auto vermomde winkelwagen af. Het ene meisje ging erin zitten en de reis door attractiepark IKEA kon beginnen. Maar nee, niets was minder waar. Daar verscheen een andere moeder vanachter een pilaar: “Sorry, maar wij staan al heel lang op zo’n auto te wachten, dus wilt u uw kind vragen uit te stappen?” BOEM, weg wonder. Het gezin dat slachtoffer was geworden van een kwaadaardige leeuwin, die voor haar welpje op een als auto vermomde winkelwagen had gejaagd, moest hun eigen welpje vragen om uit te stappen. En een vraag was het, want het enige duidelijke antwoord dat wij konden verstaan, was: “NEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!” Ondertussen bij de lift stonden we ademloos af te wachten wat er zou gebeuren. De moeder, die blijkbaar meer recht op de winkelwagen had dan het andere gezin, bleef pal naast haar prooi staan, terwijl de vader het meisje probeerde te overtuigen om uit te stappen. Het was eigenlijk meer een overleg, dan: “Kom op lieverd, ik haal je er nu uit, want die mevrouw staat al heel lang te wachten en dan mag jij de volgende keer weer in de auto.” De ouders durfden het niet aan en ik kan ze in hun geval geen ongelijk geven, want het meisje hield het stuur krampachtig vast en begon te schreeuwen als de vader ook maar een centimeter dichterbij kwam. Shit. De lift was er. Ik speelde nog met de gedachte om een rondje te wachten, zodat ik het einde van deze parentfight kon zien, maar dat zou té zijn. Het heeft waarschijnlijk nog een tijd geduurd tot het meisje uit de auto stapte, want haar geschreeuw torende op de eerste verdieping nog uit boven: “Bram en Julia willen graag worden opgehaald uit Småland.”
-X- Max
Hahah leuk geschreven! Ik vermaak me in de ikea altijd met ruziemakende stelletjes. Zeker op drukke zondagen is het een echte relatietest 🙂