Tuurlijk! Het is heel normaal dat als je je K3 letterkoekjes op hebt, je het zakje op zijn kop houdt om daarna alle kruimels er ook nog even uit te schudden. Op de bank. Die net vijf minuten daarvoor schoon is gemaakt. Ik zei er wat van. “Meiden dit doen we niet. Niet expres kruimeltjes op de bank gooien.” Ik kan er niet aan wennen, aan dit soort momenten. Mijn dochters zijn nu drie jaar oud maar ik zucht nog steeds als ze bijvoorbeeld het rietje uit hun pakje drinken trekken en de hele tafel (nou ja de halve maar het voelt als de hele tafel) onder de chocomelk druppels druppen. Het blijft namelijk nooit bij de druppels. Ze gaan er nog even lekker met hun vingers doorheen waardoor de meest creatieve vormen op tafel verschijnen. En onze meiden blijven niet altijd keurig op hun stoel zitten, nee… ze klimmen op tafel. “Gewoon zo een heeeel klein beetje mama. Ik val niet hoor mama kijk maar”. Nee je valt niet lieverd, hartstikke goed van jou maar je broek zit wel helemaal onder. En dan heb ik gelijk twee vieze broekjes die ik in de week kan leggen. Want in je eentje op tafel klimmen is natuurlijk niet zo gezellig.
Ik snap het wel. Het hoort er allemaal bij. This is it. Zo zijn kleine kinderen. En word je er gek van? Dan moet je je kind niet op tafel laten klimmen. En ook niet op de bank kleine koekjes laten eten als ze drie zijn. Maar zo’n moeder ben ik blijkbaar niet. Ik ben er één die de pedagogische regeltjes soms aan haar laars lapt. Of nee het is misschien meer het gevoel dat ik denk dat ze al heel groot zijn én dezelfde motoriek en gedachtegangen hebben als ik (want mán wat doen ze wijs en wat zijn ze soms brutaal met hun drie jaren oud!) Maar goed, daarover een andere keer meer. Van de week zat ik met Mike een bakje chips te eten op de bank. De meiden sliepen, dachten we. Horen we opeens gestommel op de trap. Noortje komt de woonkamer binnengelopen. Ik wil haar optillen, in dezelfde beweging valt mijn bakje chips om. Op de bank. Je kan wel raden welke woorden ik van mijn oudste dochter om mijn oren kreeg : “Geen sips-kruimeltjes op de bank gooien mama”…
Blog by Liesbeth Sterrenburg
Liesbeth Sterrenburg is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al 3 jaar de zeer trotse ouders van deze twee meisjes. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus!
super leuk weer lieverds.