“Papa kan alles. Mama? Kan jij ook alles?” Tuurlijk kan mama ook alles. Jullie moesten eens weten. Ik kan alles minstens zo goed als papa. Misschien nog wel beter. Tegen Noortje en Annabel zei ik iets anders. “Ja mama kan ook alles maar niet zo goed als papa hoor”. En húp de dames namen een grote hap van hun appel en gingen er weer vandoor. Ik moet daar zo om lachen. Mike heeft gisteravond natuurlijk weer zijn spierballen laten zien aan zijn dochters. Ze geloven alles wat ie zegt.
Mike roept regelmatig “Ik heb een idee!!” en dan staren twee koppies hem aan met een blik in hun ogen die er niet om liegt. Ze laten alles uit hun handen vallen en hangen aan z’n lippen. Als ík zeg “Ik heb een idee!!” dan kijken ze me ook vol spanning aan maar het is toch anders. Ik snap het wel. Ik heb het zelf namelijk ook. Een band met mijn vader. Die is er gewoon. Papa’s zijn boven bijna alles verheven en de moeders krijgen de meeste shit over zich heen. Beetje gechargeerd dit, ik weet het.
Annabel lag onlangs te brullen in haar bed. Mike loopt naar boven en ik hoor hem zeggen “Als je zo huilt kan ik je niet verstaan. Stoppen met huilen en vertel dan wat er is. Dan kan ik je helpen”. Ik luisterde stiekem met een half oor mee en weet je Annabel snikte tussen haar tranen door? “Jij jij jij moet mij niet helpen papa, mama moet komen. Mamaaaaa”.
Mike zal gelijk hebben met wat hij laatst tegen me zei. Dat ze hun mama ook zó nodig hebben en graag bij mij zijn, misschien wel het allerliefste. Dat Annabel vol overgave míj riep en ik haar in mijn armen in slaap kon sussen was fijn. Dat was toch een tijd geleden. De waarheid zal ergens in het midden liggen, ene keer is papa the bomb maar nu was ik het. Hoera! fijne boost voor mijn moederhart!
LEES OOK: BLOG LIESBETH; BIATLON
