“Van alle gekke vrouwen ben jij de meest redelijke om mee samen te leven”. Dat kreeg ik van de week om mijn oren van mijn lieftallige wederhelft. Ik moest heel hard lachen en hij ook. “Ik meen het wel hoor” zei Mike. “Je bent leuk”. “Oke. Nou bedankt voor dit compliment”. Het is heel tof dat hij dat zei. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat onze relatie een aantal weken geleden iets anders aanvoelde. Het voelde als dat van een jong gezin waarvan bijna alle aandacht opgaat aan de kinderen. Dat je denkt dat je moe bent omdat je kleine kinderen hebt. En iets te vaak te snel op de bank ploft omdat je blij bent dat de kinderen eindelijk op bed liggen en waarin je dus vergeet aandacht te geven aan je partner. Het is zo makkelijk om alles te gooien op het bordje van het hebben van kleine kinderen.
Dat was me wat. Ik voelde me slecht. Dat mag je best weten. De spiraal ging opeens veel te snel neerwaarts maar ik weigerde om me daarbij neer te leggen. Nu ben ik een vrouw die zeker ook wel haar weerbarstigheden kent, toch voelde dit anders. Voor het eerst sinds onze zeven jaar samen voelden we dat we aan onze relatie moesten werken. En dat hebben we gedaan.
Bizar eigenlijk hoe je eigen gevoel en de praktijk in relatief korte termijn compleet kunnen veranderen. Ik zit momenteel in een fase in mijn leven waarin ik me sterk voel. Ik voelde me sterk genoeg om eerlijk en open te zijn over mijn gevoel. Naar andere mensen maar zeker ook in onze relatie. En wat heeft dat veel opgeleverd! Ik voel me goed. Sta stevig in mijn schoenen. De balans in mijn leven is goed. Ik weet wat ik wil en vooral ook wat ik niet wil. Daar handel ik naar en voelt ongelooflijk goed. Ik ben blij met mijn relatie, met mezelf.
Dat mag ook weleens gezegd worden!
Noortje en Annabel zijn bijna vijf jaar oud. Ze hebben nog steeds hun buien en kunnen er wat van. Dat mag ook. Ze vertonen gedrag wat ik snap. Gister huilde Noor en ik tilde haar op. Haar lange benen bungelden ergens langs mijn lijf. “Waarom huil je?” Ze zei dat ze het niet wist en haalde haar smalle schoudertjes op. “Wil je gewoon even lekker huilen?” zei ik. “Ja mama ik wil gewoon even huilen.” Dat heb ik ook weleens. Heb het zelf ook weleens. Even huilen omdat er onbewust iets dwars zit maar echt benoemen lukt me niet. Als ik dan heb gehuild, nou, dan lucht dat op.
BLOG BY LIESBETH STERRENBURG
Liesbeth is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al 4 jaar de zeer trotse ouders van deze twee meisjes. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus!
