Er zijn mensen die afkeurend kijken als ik zeg dat ik vaak tweedehands iets koop. “Gadver dat stinkt zeker” zeggen ze dan. “Wat is dat nou weer voor een achterhaalde stereotypering!?” Roep ik dan. Tweedehands is te gek!
Ik wil niet overkomen als een oma maar soms vind ik die hele consumptie maatschappij maar vermoeiend. Kledingketens die iedere maand een nieuwe collectie uitbrengen. Waarom? Los dat het een van de meest vervuilende industrien op aarde is begrijp ik niet dat je iedere maand of kwartaal in het nieuwste van het nieuwste moet lopen. Ik ben echt een voorstander van ‘yearround’ collecties die je het hele jaar door kan dragen en niet dat je ze koopt en een maand later omdat dan ‘drop 2’ (van datzelfde seizoen!?) komt, je vorige trui alweer ‘uit’ is. Die hele drop 1, 2 of 3 vind ik überhaupt één grote bullshit en een groot marketing gedoe. Daar doe ik dus niet aan mee.
Vooral voor mijn kinderen koop ik tweedehands in tweedehandswinkels of op marktplaats! Ook van het lenen van kinderkleding van elkaar ben ik een groot voorstander. Je kind heeft een kledingstuk vaak niet vaker dan 3 maanden aan dus is vaak nog in perfecte staat. Misschien zijn de rompertjes met poepvlekken niet meer representatief maar voor de rest kan alles nog prima. Voor mijn zoon heb ik nog niks gekocht! Heel veel is nog van Bobbi geweest -daar had ik redelijk wat unisex kleren voor- en anders van vriendinnen geleend of gekregen. Fitz zijn kledingkast puilt uit en ik zou heb een maand lang iedere dag iets anders aan kunnen doen. Hoe fijn is dat! Mijn zoon ziet er te gek uit zonder dat het iets gekost heeft. Alles geef ik weer terug, door of stop ik daarna in de zak van max als het echt op is.
In mijn huis (zie foto’s hierboven) is bijna alles op de bank, ijskast en eettafelstoelen na tweedehands. Eigenlijk moet ik zeggen ‘vintage’ natuurlijk… want allemaal van mijn oma of ouders geweest. Iedereen vraagt waar ik mijn marmeren bijzet tafels vandaan hebt die je nu overal in de winkel kan kopen voor een godsvermogen omdat het nu in is… Heerlijk om te kunnen zeggen dat ik die al jaren heb en nog bij mijn ouders stonden toen ik nog een baby was. Je huis krijgt door dit soort spullen een persoonlijke twist. Ook mijn kaptafel uit de jaren vijftig van mijn oma en die als tiener op mijn kamer stond, word ik erg blij van als ik daar naar kijk. En het bijpassende kastje waar nu drank op staat in de eetkamer ook. Ik kan óók erg blij worden van mooie items die ik langs de weg vind (stoel in mijn kantoor) of scoor in een kringloopwinkel (het nachtkastje!). Waarom iets duur kopen wat iedereen heeft terwijl je ook unieke items goedkoop kan kopen die niemand heeft of nog prima zijn. Ik kijk als ik iets nodig heb altijd eerst op marktplaats of het daar niet verkrijgbaar is!
Dus sla voortaan de H&M catalogus een keer niet open maar speur op marktplaats, een leuke markt of in de kledingkast van je (schoon)zus en omarm het tweedehandse, zodat item 1 een tweede leven krijgt. Ook een soort van ‘second drop’ toch!?
