In oktober 2015 verhuisde Evelien met haar Engelsman van Amsterdam naar New York. Een jaar later werd ze mama van Owen. Hoe het voor haar is om moeder te zijn in ‘the greatest city on earth’ lees je maandelijks via CITYMOM. Meer lezen van Evelien? Neem een kijkje op haar blog Concrete Impressions.
‘Ik ben er nog niet klaar voor. Dus heb ik een maand extra opgenomen’, zei mijn Amerikaanse vriendin Lindsey een paar weken geleden tegen me. Van drie had ze vier maanden verlof gemaakt. Ik kon het me zo goed voorstellen. Het was kerst toen Owen drie maanden was en we in het vliegtuig stapten om onze kleine Amerikaan aan zijn familie aan de andere kant van de oceaan voor te stellen. Waren we in Amsterdam blijven wonen dan was hij rond deze tijd fulltime naar de opvang gegaan, ging er toen door me heen. Ik was opgelucht dat we in plaats daarvan bij terugkomst in New York zouden starten met een oppas voor slechts een paar uurtjes per week. Inmiddels komt zij wekelijks twee dagen bij ons thuis. Ik verander dan in zo’n type met een laptop in een hippe koffietent: het leven van een freelancer. Een aangenaam leventje in mijn geval: met de vrijheid om alleen klussen aan te nemen die ik leuk vind, een mooi evenwicht in werk en tijd met Owen en een heerlijk wandelingetje over de Brooklyn Heights Promenade naar mijn favoriete werkplek.
Potayto potahto
Omdat we Owen tweetalig opvoeden en hij Engels meekrijgt van zijn vader maar natuurlijk ook van iedereen in de buurt, leek het ons fijn een Nederlandstalige oppas te hebben voor de balans. Dus plaatste ik een oproep op de Facebook-pagina voor Hollandse ouders in NY. Met Ellen klikte het goed. Ze straalde rust uit, had veel ervaring en gaf, naast oppassen, les op een school in New York. Ze is Vlaams, maar ach, potayto potahto. Door binnen de Facebook-community te zoeken hadden wij een beetje het gevoel dat we via-via Ellen kregen aanbevolen: het is een ons-kent-ons wereldje en we delen dezelfde contacten met haar. Dat zorgde voor een vertrouwd gevoel vanaf het begin. Ellen kwam bij ons langs op een zaterdagmiddag, zij vertelde wat over zichzelf, wij wat over Owen en een kop thee en wat koekjes later hadden we onze oppas. Een zoektocht die verbleekt bij het staaltje professional recruiting waaraan de meeste Amerikanen zich wagen bij het kiezen van een nanny.
Controlerende buurtouders zijn een soort vleesgeworden nanny cams
Online schandpaal
Mijn vriendin Lindsey en haar man Mike zochten een nanny via het populaire netwerk van Care.com. Een kritische screening, telefonische voorselectie, persoonlijke gesprekken met een uitgebreide vragenlijst, grondige achtergrondchecks: hoe Lindsey en Mike te werk gingen is een goed voorbeeld van hoe je in New York aan je nanny komt. Met een thee-en-koekjes-aanpak kom je misschien weg als je een oppas voor een paar uur per week zoekt maar een New Yorkse nanny functioneert zo’n beetje als een daycare aan huis. Ze geeft aandacht aan de ontwikkeling door je kleintje mee te nemen naar baby activities, stimuleert sociale vaardigheden door play dates te regelen en bewaakt een dagelijkse structuur door eet- en slaapschema’s te volgen die ouders opstellen. De meeste ouders schaffen een nanny cam aan waarmee ze vervolgens een oogje in het zeil kunnen houden. Laatst sprak ik een buurvrouw die haar nanny ongegeneerd instructies geeft vanaf haar werkplek. De populaire NEST-camera heeft namelijk een speaker waardoor je op afstand kunt praten. ‘Could you change her diaper now?’, schalt de buurvrouw dus door de kinderkamer. Gaat de nanny met je kind de deur uit dan zijn er overal vleesgeworden nanny cams in de vorm van controlerende buurtouders. Geregeld zie ik een foto voorbijkomen in de lokale Facebook-groep BoCoCa Moms met als bijschrift een uitgebreide klaagzang van wangedrag: een nanny die in slaap is gevallen op een parkbankje terwijl de wagen met haar oppaskind in de volle zon staat of een nanny die in de rij staat voor een milkshake bij Shake Shack maar de baby buiten in de wagen laat wachten. Paniekerig vraagt de plaatser van het bericht zich af: ‘Is this your nanny???’ Ik ben benieuwd hoeveel dames hun baan verliezen door deze online schandpaal.
‘Mijn dochter van zes maanden krijgt science les en art class’
Pre-education
De meeste New Yorkers kiezen voor een nanny, voornamelijk vanwege de flexibiliteit: je zit niet vast aan de tijden van de kinderopvang en je hoeft je kind niet te brengen en te halen. Dat sluit vaak beter aan op de lange werkdagen die in NY gebruikelijk zijn. Dagopvang is goedkoper en dus een logische keuze als je werkschema het toelaat. ‘Ze noemen het pre-education’, vertelde mijn Nederlandse vriendin Anne-Marie mij lacherig toen ze haar dochtertje voor het eerst naar de opvang in Manhattan bracht. ‘Dat betekent science les, music enrichment, art class en movement matters voor een baby van zes maanden.’ Ondertussen is Anne-Marie groot fan van pre-education omdat haar dochtertje (net een jaar geworden) het geweldig vindt. ‘Ik krijg door de opvang vaak ideeën voor wat ik met haar kan doen.’ Ook ik pik af en toe een graantje mee van de inspiratie die Anne-Marie opdoet. Zo drinkt Owen tegenwoordig volledig zelfstandig zijn flesje terwijl hij op een kussen ligt: een handig trucje van de opvang.
Ontdekkingsreis
Lindsey moest er vorige week toch echt aan geloven: haar eerste werkdag diende zich aan (en dat terwijl Mike de avond daarvoor voor tien dagen op zakenreis ging). Gelukkig is de nanny ‘amazing’ en Lindsey stapt met een goed gevoel ’s ochtends de deur uit. Het kan een sprong in het diepe zijn als je na een aantal maanden verlof weer aan het werk gaat. Goede opvang voor je kindje – in welke vorm dan ook – is cruciaal om deze sprong wat minder heftig te maken. Ellen maakte er voor mij een huppelsprongetje van. Ik genoot direct van mijn eerste uurtjes buiten de deur, met ononderbroken tijd die alleen van mij is. Want tijd delen met Owen is geweldig, maar dan ben ik mama en niet Evelien. Terwijl ik dit tik licht mijn mobieltje op: een appje van Ellen. Ik open het bericht en zie een foto van een kruipende Owen op ontdekkingsreis in ons appartement. Wat heerlijk om te weten dat er iemand met liefde voor hem zorgt terwijl ik weer even Evelien ben. In een hippe koffietent. Met een tevreden gevoel bestel ik nog een latte. Iced en non-fat natuurlijk, ik moet me wel een beetje aanpassen aan mijn stadgenoten.
LEES OOK DE VORIGE BLOG VAN EVELIEN; BEVALLEN IN MANHATTAN.
