Ik lees net een artikel dat gaat over hoe je je huishouden wilt runnen. Dus niet hoé je het runt maar hoe je het zou wíllen runnen. Twee heel verschillende dingen. Whoehoe! Interessant. Ja hoor. Ik voldoe aan alle clichés. Ik probeer clichés zoveel mogelijk te vermijden maar als 35-jarige moeder van twee peuterkleuters lukt dat nauwelijks.
Echt joh, elke zin was op mij van toepassing. Het ging over elke dag de was keurig opgevouwen in ieders kast hebben liggen. Over nooit meer rondslingerende vuile was in je huis zien. Het hebben van een opgeruimde woonkamer aan het eind van elke dag en dan ook nog eens de sterren van de hemel koken. En o ja, er mooi en aantrekkelijk uitzien. Elke dag weer. Jongens, het lijkt me heerlijk. Niet dat dit nooit haalbaar is maar er zijn veel dagen dat ik dit graag zou willen maar het me simpelweg niet lukt. Logistiek, mentaal of praktisch gewoon niet haalbaar. Punt.
Wij zijn overigens best relaxed in ons huishouden. Volgens mij ben ik een redelijk oke moeder. En vrouw. Mike gaat nu heel erg lachen als hij dit leest. Want die arme jongen krijgt eens in de zoveel tijd (nu denkt hij ook nog “eens in de zoveel tijhijd??) activiteiten van mij waar hij zelf van zegt dat ie dat onzin vindt. Ik krijg dan naar m’n hoofd geslingerd dat ie heus wel weet wat ie moet doen, dat hij al zoveel doet en dat ik blij moet zijn met een man zoals hij. Enzovoorts enzovoorts. En hij heeft gelijk. Superveel doet ie. Maar er blijft ook echt nog superveel over. Op de een of andere manier ziet hij dat niet. Niet heel erg natuurlijk want vrouwen komen niet voor niets van Venus en mannen van Mars. Maar een béétje erg vind ik het wel. Want ík zie al die andere dingen namelijk wél liggen. Ik ben ook moe na een dag werken. Ja en dan? Dan krijg je weer zo’n fijne discussie waarvan je van tevoren al weet dat er gezeik van komt. Bij ons in ieder geval wel. En I hate that.
Laatst liep ik soort van kwaad de trap op. Struikelde ik over een een zooitje kleding. Tuurlijk! De ideale opbergplek voor vuile was. Dat soort dingen. “Wat kunnen we daar nou aan doen” dacht ik. “Aan die eeuwige huishoudelijke en dat-heb-ik-al-duizend-keer-gezegd en jij-zou-die-boodschappen-toch-halen discussies?” Een familiekalender. We hebben dat ding nu 3 weken hangen en het werkt! Ik doe de was en Mike haalt boodschappen. Ik ruim de woonkamer op en Mike maakt de badkamer schoon. Ik haal de stofzuiger door alle kamers en Mike houdt de kindjes bezig. Heerlijk zo’n rollenverdeling, lekker cliche…!
Blog by Liesbeth Sterrenburg
Liesbeth is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al 3 jaar de zeer trotse ouders van deze twee meisjes. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus!
Wat een goede oplossing voor een herkenbaar probleem!