Ik geniet weer. Van mijn dochters. Waar een beetje normale nachtrust al niet goed voor is. Ik voel me fysiek sterk. Maar misschien nog wel belangrijker : mentaal ook. Afgelopen week was er iemand die tegen me zei “Maar ze zijn toch ook leuk?” BAM! Het was goed dat zij dat tegen me zei. Voor je het weet praat je te vaak te negatief over je kids. Of in mijn geval, onthoud je alleen nog de vervelende en vermoeide momenten van de dag. Van de hele week. Ik kan er niets aan doen. Dat vind ik nu nog steeds. Nu ik weer met een letterlijk heldere blik de wereld inkijk. Want het waren er nogal wat, vervelende en vermoeide momenten. Vorige week vrijdag werd het me teveel. Noortje en Annabel wilden weer van alles. De een wilde de dvd van Dikkie Dik kijken en de ander stond met Hopla te zwaaien. Ik dacht ze even relaxed voor de tv te zetten, nou dat ging mooi niet door. Voor de zoveelste keer die dag strijd tussen de dames. Ik werd er niet goed van. Swingend en krioelend op haar buik en rug schoof mijn allerliefste jongste kind jankend het huis door. De ander stond met triomfantelijk gezicht welke erg snel verdween toen haar dvd óók bovenop de kast werd gelegd. De combinatie wekenlang slecht slapen, niet goed eten en gewoon moe zijn werd ons alledrie teveel. Stonden we daar, midden in de woonkamer, alledrie een potje te huilen.
En nu zijn we vier weken verder. Ik moet zeggen dat, volgens mij, de piek er weer af is. Inmiddels heb ik in de gaten hoe het werkt. Als je er echt even doorheen zit dan merk je binnen een week dat het moeilijke gedrag afzwakt en iedereen van de één op andere dag weer normaal doet. Heel vreemd. Maar vooral heel lekker ook. Dus. Het roer gaat hier weer om. Mijn hoofd staat op scherp. Voor zolang als het duurt. Daarom gaan we vanaf nu ’s middags warm eten omdat de meiden dat ’s avonds niet doen. Check. En ga ik zo min mogelijk NEE zeggen. Pel maar lekker zelf die mandarijnen. Check. Halen jullie maar zelf de fiets uit de schuur. Check. Maak dat kopje koffie voor papa. Check. Loop maar met die schaal met koekjes naar de woonkamer. Smeer maar zelf de boter op je boterham. Check check. Opeens zie ik hoeveel ze zelf kunnen. Zo hee. Best goed eigenlijk. Ik geniet weer!
Photo credits: Kindredoak
Blog by Liesbeth Sterrenburg
Liesbeth is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al 3 jaar de zeer trotse ouders van deze twee meisjes. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus!
