Ik geloof dat ik chagrijnig ben vandaag. Mijn wenkbrauwen hangen naar beneden. Kan het niet precies benoemen. Had ik nog wat langer in dat warme bed willen blijven liggen? Ja. Had ik nog wat langer met dat kleuterlijfje willen knuffelen? Ja. Of op de bank gaan zitten en dat iemand een plaidje over me heen legt? Mijn voeten goed instopt en me een beker warme melk in mijn handen schuift? Ja.
We zitten inmiddels aan tafel. Noortje, Annabel en ik. Ik achter de laptop. Annabel achter de iPad en Noortje achter mijn telefoontje. Lekker verantwoord he? We eten alle drie een cracker met smeerworst en brood met fruithagelslag. Eentje smakt. Ach ja. Dat deed ik vroeger ook weleens. Nu eet ik, als het moet, met mes en vork, dus met Noortje komt het wel goed. Terwijl Annabel met d’r vinger over het schermpje swiped, roept ze dat ze geen brood met korsten hoeft. “Pech” denk ik bij mezelf. Ze kijkt me aan en neemt vervolgens twee dikke happen van haar boterham. Ik kijk wat om me heen. Wil het liefste m’n bed induiken. Gewoon die deken over m’n hoofd heen trekken. De meiden doen toch ook hun ding, dus waarom zou ik dat niet doen? En zo geschiedde. Ik lag om 08.00u weer in mijn bed. Werd om 09u gewekt door m’n dochters en Mike. Met een kopje thee. Na een paar minuten gezelligheid mocht ik ook nog lekker blijven liggen. Ik zeg… vakantie! Fijne dag allemaal.
LEES OOK VAN LIESBETH: UURTJE
GEEN ARTIKEL MISSEN? Volg CITYMOM op FACEBOOK of op INSTAGRAM!
