Tot nu toe gaat de opvoeding van Julius geheel in harmonie. Mark en ik denken over de meeste dingen hetzelfde. Oké, ik vind dat als Julius gepest wordt, ik de kinderen op mag wachten in een donker steegje, hij denkt daar iets genuanceerder over. Wat opvoeding betreft is het belangrijk om consequent te zijn en dat ook vooral vol te houden, anders kan je steeds weer van voren af aan beginnen. Dat lukt nog goed, hoewel ik af en toe een oogje toeknijp als Juul voor de zoveelste keer op een knopje drukt. Slecht, ik weet het. Als Julius ‘later groot is’, hoop ik dat hij is uitgegroeid tot een welgemanierde en beschaafde jongeman en dat hij er weinig slechte manieren op na houdt. Slechte manieren, die wij stiekem wel steevast hebben en daar ook heel stiekem mee doorgaan. Komt dat bekend voor? Waarschijnlijk ben ik, net zoals mijn ouders, gedoemd tot het roepen van bepaalde kreten: “Doe. Die. Douche. Uit!” of: “Als je nu die muziek niet zachter zet, gooi ik je stereo het raam uit!” Nog eentje dan: “Ik vind door het hele huis haarspeldjes en elastiekjes van jou (alleen in de woonkamer en onder de douche).” Anyway, een rijtje van mijn bad habits, waarvan ik hoop dat Juul ze niet overneemt:
Uit een pak drinken: Oh, dat is af en toe zo lekker! Even die fles frisdrank aan mijn mond zetten en een flinke slok nemen. Hoezo een glas pakken voor één slokje?
Snaaien voor het avondeten: Als ik uit mijn werk kom, heb ik soms zoveel trek dat ik tijdens het koken een bakje chips leeg eet. Of een plak kaas, of wat koekjes. Ik heb dan heus nog wel honger hoor!
Kledingstukken rond laten slingeren in de woonkamer: In de woonkamer? Ja. Als ik thuiskom uit mijn werk, kan ik ineens zo klaar zijn met mijn kokerrokje en panty, dat ik me er op de gang al begin uit te wurmen. Tja en dan komt het een enkele keer voor, dat ik de boel mee naar boven vergeet te nemen. Niemand die er last van heeft, behalve ikzelf dan.
Aan een mes likken: Vroeger werd ik hier al voor gewaarschuwd, dat ik mijn tong nog eens zou openhalen, maar ik lijk er nog steeds niet van geleerd te hebben. Niet dat ik het altijd doe, maar als er een klodder jam op mijn mes zit, lik ik het er liever even af dan dat het in de vaatwasser terechtkomt. Afspoelen kan, maar dat is gewoon niet hetzelfde.
Schelden: Ik moet echt op mijn woorden gaan letten, met Julius in de buurt. Schelden doe ik echt niet constant, maar ik heb een paar woordjes, die er zo uit kunnen floepen. Niet sexy, in strijd met een correcte opvoeding en ronduit ongepast. Maar af en toe kan ik het gewoon niet laten om eens lekker ‘kut!’ te roepen, ha!
Vuile was op de vloer laten slingeren: Vuile sokken in de slaapkamer, ondergoed in de badkamer. Het is allemaal niet zo erg, omdat ik het toch zelf moet opruimen en daarna ook wassen. Maar als Julius er een gewoonte van gaat maken om in de toekomst zijn complete outfit over de vloer uit te smeren, dan lijkt me dat toch niet zo’n goede ontwikkeling.
Het licht laten branden: Maar dan alleen het licht van de afzuigkap, voor als we thuiskomen. Anders is het meteen zo donker, hè?
De douche aanzetten en vervolgens nog even een berichtje versturen: Mijn telefoon zit echt aan mijn hand vastgeplakt en de berichtjes blijven binnenkomen, dus waarom niet even snel wat terugsturen, terwijl ik op het punt sta om onder de douche te springen? Ik vind het logisch.
De tv aan laten staan, terwijl ik ‘even’ boven moet zijn: Bij mij wordt even naar boven vaak heel lang naar boven, omdat ik van het ene klusje in het andere val. Nog even snel de was opruimen, om er vervolgens een nieuwe in te gooien. Oh ja, ook maar even snel Julius’ bed verschonen en de badkamervloer kan ook wel even een dweilbeurtje gebruiken. Dat doe ik allemaal onder het zachte geluid van een televisie die aanstaat. Een of soms zelfs twee verdiepingen lager. Dit gebeurt niet vaak hoor, echt niet! Maar soms dus wel.
Op de fiets berichtjes versturen: Of bij het stoplicht in de auto. Hier schaam ik me wel voor, want het kan ook nog gevaarlijk zijn. Ik probeer het echt af te leren en het alleen bij hoge uitzondering te doen, maar voor nu is dit mijn allerslechtste gewoonte, vind ik.
De muziek keihard aanzetten: Tja, als dat ene geweldige nummer op staat, dan moet het volume gewoon omhoog. En als dan toevallig de zon schijnt, zet ik de deur ook open, zodat de hele buurt ‘mag’ meegenieten!
Binnen zitten met mooi weer: “Ga toch naar buiten met dit mooie weer!” Ik heb het zo vaak gehoord en het grootste gedeelte van de tijd doe ik het ook, maar soms heb ik er gewoon geen tijd voor. Toegegeven, ik kan die klusjes en andere verplichtingen natuurlijk ook naar de avond schuiven en lekker de zon in gaan.
Met mijn voeten op de tafel: Dat doe ik overigens alleen thuis, want ik vind het er altijd zo asociaal uitzien als mensen zo zitten. Maar in mijn eigen huis, op mijn eigen salontafel durf ik het wel.
Op de bank eten: Soms hebben we gewoon echt geen zin om aan tafel te eten, na een lange en drukke dag. Als ik Julius na mijn werk bij mijn moeder ophaal, dan heeft hij daar al gegeten. Als ik hem thuis dan naar bed heb gebracht en voordat we geïnstalleerd zijn, dan is het vaak alweer bijna half acht en dat betekent dat onze favoriete programma’s op tv komen. Een keer per week op de bank eten is oké toch? Vooruit, twee keer. Voor de rest van de week zitten we braaf als gezin aan tafel!
Vuilnis in een overvolle vuilnisbak proppen: Mark en ik lijken hier een sport van te maken en af te wachten wie er het eerst opgeeft en de overvolle vuilniszak vervangt voor een lege. De laatste keer won Mark, maar we gaan redelijk gelijk op!
Overbodige boter terug smeren in de verpakking: Dit is eigenlijk echt smerig en dan helemaal als er ook broodkruimels in de klodder boter verwerkt zijn. Het gaat bijna automatisch, maar als ik merk dat ik het doe, dan smeer ik het alsnog op mijn brood, omdat ik het echt vies vind. Bah,wat ben ik een viezerik.
Te hard rijden: Er zijn zoveel wegen waarvan ik vind dat ik er veel harder zou kunnen rijden. Invoegen met vijftig op en weg waar je zeventig mag, wat een onzin zeg! Ik wil niet zeggen dat ik een snelheidsduivel ben, maar ik houd er wel van om zo nu en dan mijn gaspedaal diep in te drukken. Wel op de flitspalen lettend, uiteraard.
’s Avonds laat nog snacken: Na achten eten schijnt niet gezond te zijn, maar toch lukt het me niet altijd om me hieraan te houden. Bij een film hoort iets te knabbelen vind ik en een film kijken we meestal ’s avonds. Wel let ik op wat ik aan snacks koop, zodat dat gedeelte in ieder geval nog een beetje verantwoord is.
Op het laatste moment een afspraak afzeggen: Oei, hier schaam ik me wel een beetje voor. Het is echt niet netjes om op het laatste moment een afspraak af te zeggen en toch gebeurt het weleens dat ik een appje stuur met: “Sorry, maar ik ga het toch niet meer redden.” Ik plan zoveel dingen in op één dag en dat gaat negen van de tien keer goed, maar soms verdrink ik en dan loopt de hele boel vast. Aan de andere kant moet ik ook nog rekening houden met Julius, die niet iedere dag exact hetzelfde is en doet. Hij is een mens (echt?!). Bedenk ik me dat hij om drie uur wel wakker is uit zijn middagslaapje, trekt hij nog even door tot half vier. Soms wordt hij ook niet helemaal lekker wakker en dan wil ik eigenlijk niet meer met hem slepen, maar hem lekker in zijn eigen omgeving laten.
Het gebeurt dus af en toe dat ik een afspraak heb staan, die ik af ‘moet’ zeggen. Gewoon, omdat ik te veel plan en te weinig tijd heb. Work in progress, zal ik maar zeggen.
-X- Max
