Toen bleek dat ik in verwachting was van Julius, waren we het er al snel over eens, dat we zo snel mogelijk wilden weten of we een zoon of dochter zouden krijgen. Natuurlijk is het echt het allerbelangrijkst dat je baby gezond is en dat was bij ons gelukkig ook het geval. Toen wij wisten dat alles -voor zover je het kunt weten- goed was, konden we écht gaan genieten van het groeiende mensje in mijn buik.
Ik bedoel, dat deden we al, maar het is toch altijd spannend, zo’n eerste echo. We hebben overigens geen combinatietest gedaan, omdat we allebei jong zijn, er geen ziektes of syndromen in onze familie voorkomen en omdat het slechts een kansberekening is. We zagen eigenlijk gewoon geen reden om het wel te doen. Dan het volgende: het geslacht. De een hoeft het niet van tevoren te weten, de ander kan niet wachten op het ‘verlossende woord’. Toen we hoorden dat we het geslacht eerder konden weten dan met twintig weken, zijn we meteen op zoek gegaan naar een echocentrum in de buurt. Hoe erg kan je er met je gevoel naast zitten? Zo erg, dat je alleen maar namen van het andere geslacht hebt bedacht en samen grapt van: “Straks is het ineens een jongen, dan moeten we nog jongensnamen gaan bedenken ook, haha! Nee, ons gevoel klopt altijd joh, het is gewoon een meisje.” Ondertussen in het echocentrum: “Nou, dit is zeker géén meisje. Gefeliciteerd, jullie krijgen een zoon! “EEN JONGEN?! We waren werkelijk waar zo verbaasd, dat we na ons bezoek aan het echocentrum nog even in onze geparkeerde auto voor ons uit hebben zitten staren. We snapten niet hoe we er zó naast konden zitten. Een jongen? Hoe kan dat nou? Ons gevoel was zó sterk, dat we al zowat hadden uitgesloten dat het ook een jongen kon worden. We hadden nog net geen jurkje gekocht. Ja, echt. Gevoel is in dit geval natuurlijk nergens op gebaseerd, maar we dachten echt dat dit een gevalletje ‘gevoel maakt geen denkfouten’ was. De lijst met meer dan tien meisjesnamen moest dus plaatsmaken voor een lijst met jongensnamen, die op dat moment niet langer was dan twee of drie namen. Gelukkig hadden maar een naam nodig en kwam de baby pas zes maanden later.. Geen meisje dus. Julius heeft ons ouders gemaakt en wat zijn we blij met hem! Een jongen is echt geweldig, we zouden absoluut niet anders meer willen. Het zou natuurlijk wel leuk zijn als we Julius ooit grote broer van een klein zusje kunnen maken…
– x – Max
