On-ge-lo-fe-lijk hoeveel kleren Julius heeft. Ik bedoel, ik heb ook heel wat, maar hij…
We hebben vrienden waar we veel van hebben gekregen. HEEL VEEL. Het heeft me dagen gekost om alles uit te zoeken.
Op een gegeven moment heb ik het voor elkaar gekregen een structuur aan te brengen in de berg met textiel in alle mogelijke soorten, maten en kleuren. En dan: wat blijft en wat gaat weg? Ik probeerde me in te denken hoe Julius, toen nog in mijn buik, eruit zou zien en welke kleuren hem zouden staan. Bruin haar: alles houden. Rood haar: de helft weg. Blond haar: idem.
Hm. Dat gaat niet werken, aangezien het maar een wilde gok zou zijn. Dus, dan maar gewoon ieder kledingstuk grondig bekijken en afkeuren op (verkeerde) kleur, of als het in slechte staat verkeert.
Aan het einde van de rit had ik drie grote kratten vol met kleertjes, van maat 50 t/m 80! Wow, we zitten gebakken tot hij een maand of negen is.
En toen werd Julius geboren en werden we uiteraard weer overladen met kleertjes.
Superleuk natuurlijk en ik wil ook absoluut niet ondankbaar overkomen, want het is heel fijn dat we zowat niks hoefden aan te schaffen. Maar, dat doe je natuurlijk toch…
Ongeveer zeven rompertjes later kon Juul in een grotere maat en lag meer dan de helft van de kleertjes onaangeroerd te wachten om gedragen te worden. That’s not gonna happen. Zo zonde!
Ach, we kunnen in ieder geval heel veel kinderen krijgen, zonder de eerste maanden van hun leven kleertjes te hoeven kopen, dat scheelt! Of, we geven het ook weer weg, dan hebben andere mensen er ook nog iets aan.
Probeer geen kleertjes te kopen voordat je baby geboren is, want vaak krijg je van tevoren al veel van vrienden of familie. Het scheelt je niet alleen een hoop geld, maar ook ruimte. Kom je iets te kort? Een rompertje of broekje is zo gekocht!
-X- Max
