Vrijdagmiddag. De school is uit. Weekend! Daar komt ze aangerend. In haar ene hand d’r rugzak en in de andere hand houd ze een koffertje vast. Noor kletst honderduit over logeren. Twee nachtjes. Borre en drie boekjes zitten in het koffertje. We moeten er goed voor zorgen, zei de juf. Dus mama dat moet echt, vertelt Noortje. “Tuurlijk gaan we doen” zeg ik. Bepakt en bezakt fietsen we naar huis. Het blauwe koffertje is het meest belangrijk. Niets of niemand mag eraan komen. “Hij is van mij en jullie mogen er niet aankomen”. De regels zijn duidelijk. Borre komt logeren en als het enigszins mogelijk is wil ik dat beest (of is het een mannetje, ik vind Borre vreemd maar goed) graag ook heelhuids weer mee terug nemen naar school. Pittige opgave. Ik weet namelijk hoe mijn dochters zijn. Er slingert nogal eens wat rond. Per ongeluk of expres. Er is regelmatig iets zoek. En per toeval wordt het dan weer teruggevonden.
Vrijdagavond. Noor ligt om 19.30u te snurken. Borre daarentegen ligt in zijn koffer met zijn benen in zijn nek gekruld. Het was toch niet de bedoeling dat hij op d’r kamer zou blijven. Niet gezellig op bed of aan het voeteneind. Gewoon beneden. In de koffer.
Zaterdagochtend. We worden wakker. Ik ga werken en de papa dag wordt doorgenomen. Het klinkt gezellig. Het wordt een vol programma.
Zaterdagavond. We lachen en kletsen met zijn vieren op de bank. We hebben allemaal een leuke dag gehad. Nog even borrelen, wat televisie kijken, kastanjes tellen en dan hup naar bed.
Zondagochtend. Wat lekker hee! Uitgeslapen tot 09.00u. Lang leve de koudere en donker wordende dagen. Ontbijten, poetsen, dansles en een bezoekje aan opa en oma. Bijna geen ruzie vandaag. Hoe lekker is dat! Wederom een heerlijke dag.
Maandagochtend. Wakker worden, aankleden, beker melk drinken, twee boterhammen erachteraan en hup de tandenpoetsen. Mike pakt de fietsen, ik prop de rugzakken vol met lunchboxen. We staan op het punt om weg te gaan. Roept Noortje ineens “BORRE!” Waar Is Borre? Iedereen moet meehelpen zoeken, commandeert ze. Annabel checkt de zolder, ik doorzoek de slaapkamers, Mike haalt de woonkamer overhoop. Nergens te vinden dat beest. “Waar is die stomme koffer nou weer” zeg ik hardop. In mijn lichtelijke irritatie denk ik: schreeuwt ze vrijdagmiddag moord en brand over Borre, vervolgens kijkt ze amper naar hem om en ligt dat arme ding het hele weekend dubbelgevouwen in zijn koffer.
Inmiddels is het 08.15u. We geven het op. Noor pakt de fietsen uit de schuur en ineens horen we “hiehier!!!”Daar staat de koffer. Buiten op de picknicktafel. In het hoekje. He he.. Met alle liefde pakt ze Borre uit de koffer en knuffelt hem warm. Noor springt op haar fiets, kijkt me aan en zegt vol overtuiging “Ik zal tegen juf zeggen dat Borre het heeeeel leuk heeft gehad bij ons”. Welja!
BLOG BY LIESBETH STERRENBURG
Liesbeth is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al 4 jaar de zeer trotse ouders van deze twee meisjes. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus!
Heej liesbeth!
Zoals gewoonlijk leuke post om te lezen!
Wat lief!