Taletta woonde met haar man Pieter en zoon Wiebe in Tokyo. In 2010 waren ze al op huwelijksreis in Japan geweest dus ze wisten wel ongeveer waar ze aan begonnen. Pieter werkt voor een groot internationaal consultant-office en kreeg een contract in Tokyo. Taletta heeft haar eigen bedrijf Play of Colour in het ontwerpen van juwelen. Aan CITYMOM vertelt ze waar je in TOKYO moet zijn met je kinderen! 

Op het moment dat we de ‘Shibuya Crossing’ naderen, wordt Wiebe al enthousiast. ‘De trein!’ We kijken nog even naar het bronzen beeld van het trouwe hondje Hachiko, voordat we de trappen van het station gaan beklimmen. Het is één van de weinige honden die geen kleren aan heeft en geen hippe zonnebril draagt. Als we op het perron staan, halen we nog wat te drinken uit een ‘vending-machine’. Flesjes warme thee en ijskoud water komen uit hetzelfde apparaat en je kan gewoon betalen met de metropas. We stappen in de trein en gaan op weg naar Odaiba. Wiebe zegt als een papegaai alle haltes na wanneer die worden omgeroepen: Akasaka Mitsuke des! Een oude mevrouw naast hem glimlacht en zegt: ‘Kawaii’. Dit betekent dat ze hem schattig vindt. Dankzij mijn zoontje praat ik af en toe een beetje Japans in de stad. Ze vraagt hoe oud hij is. Als ik zeg dat hij twee jaar is zegt ze verbaasd: ‘Uuheeeehhhhh?! Oooooki!’ Ik geef haar gelijk. Wiebe is ongeveer net zo groot als een Japans jongetje van 4 jaar. Zijn gedrag verraadt echter zijn ware leeftijd. Hij is niet geïnteresseerd in het Omaatje want hij ziet net een Shinkansen voorbij sjezen. Dit is de supersnelle ‘bullet-train’ en het favoriete voertuig van iedere jongen in die in Japan woont. Wiebe heeft er al twee reizen mee mogen maken. Hij houdt van Japan, dat weet ik wel zeker. Hij heeft maar één jaar in Amsterdam gewoond en is nu al bijna twee jaar een burgertje van Tokyo. Inmiddels verkiest hij rijst boven brood en is hij dol op nori. Hij houdt van de onsens in de winter (hele warme mineraalbaden) en van handen wassen bij de tempel in de zomer. Wiebe trekt overal waar hij binnenkomt meteen zijn schoenen uit en wuift van zich af als hij iemand wil wenken te komen, net zoals Japanners dat doen.

Tokyo heeft bijzonder veel te bieden voor kinderen, maar het heeft mij wel een hele tijd gekost om dat te ontdekken. In het begin vond ik het maar raar en ingewikkeld allemaal. Ergens een pak normale luiers of billendoekjes vinden kostte me rustig een hele dag! Je hebt hier niet op iedere hoek van de straat een Etos of AH die dat allemaal verkoopt. Je moet echt weten waar de grotere supermarkten en drogisten zitten. De eerste maanden was ik niet zo ondernemend. Ik kende de weg niet en mijn richtingsgevoel brengt mij helaas nooit ver (of té ver). Het metronetwerk hier is top, maar met een kinderwagen is het lastig. Je hebt namelijk wel liften en roltrappen, maar niet erg consequent. Er zijn vaak talloze uitgangen en je moet per station maar net weten welke exit een lift heeft. Zodra je een exit hebt gekozen en je door het poortje bent uitgecheckt, kan je niet meer terug. En daarna komen de trappen pas….. ! Alleen de kleinere kinderwagens passen door alle toegangspoortjes. De moeders hier dragen hun kinderen zo lang mogelijk in een draagzak, soms is het kind zeker twee jaar oud. Maar goed, die Japanse kids zijn meestal lichtgewichtjes. Met mijn Hollandse jongen doe ik dat allang niet meer! Gelukkig hadden wij de Bugaboo Bee. Die past precies door de metropoortjes. Met de grotere Cameleon zie je hier dan ook bijna nooit Japanners lopen. Buggy’s zoals van MacLaren zijn geen probleem.

Na een paar maanden kende ik de nabije parken en speeltuinen op mijn duimpje en stak mijn ontdekkingsdrang de kop op. Ik nam voor alles ruimschoots de tijd en vertrouwde op het richtingsgevoel van mijn iPhone. Dat werkte. Ik leerde de metrolijnen met hun uitgangen steeds beter kennen en zag het beetje sjouwen met kind en buggy als de ‘exercise van de dag’. Zo kwamen Wiebe en ik samen in musea en warenhuizen, ontdekten we mooie tempels midden in de stad, dierentuinen, parken enzovoorts. Vaak ook samen met een vriendin en haar kroost en in het weekend met Pieter. Tegenwoordig wordt het allemaal steeds makkelijker omdat Wiebe lange afstanden kan lopen en geen middagslaapje meer doet. Omdat de trein zijn lust en zijn leven is, maakt het hem niet zo veel uit waar we naar toe gaan. Japanse treinen zijn lang, snel en erg gevarieerd dus dat is voor Wiebe al een hoogtepunt op zich!
In ieder stadsdeel heb je in Tokyo een Jidokan. Dit is een speelzaaltje waar moeders hun kinderen kunnen laten spelen. Het is binnen en gratis en je bent verantwoordelijk voor je eigen kind. Ideaal als je wil dat je kind in contact komt met leeftijdgenootjes en jij met hun moeders. Vooral als het regent!

Ze houden hier erg van Westerse invloeden als het gaat om (kinder)mode. Je ziet veel Franse en Amerikaanse merken. Helaas zijn de prijzen belachelijk: een pyjama van Petit Bateau is wel drie keer zo duur! Ik koop vaak kleren voor Wiebe bij de GAP, de kinder-H&M en uitverkoopjes van duurdere merken in de grote warenhuizen. Bij de Toys-R-us (in Odaiba) kan je speelgoed, schoenen en kleren voor een normale prijs kopen en de ‘Akachan Honpo’ (in Gotanda) is daar een Japanse variant op.

Wat te doen met kinderen in en om Tokyo:

Bezoek een van de grote parken: Ik kom het vaakst in het Yoyogi Park, omdat dat vlak bij ons huis is en omdat het nooit verveelt. Er gebeurt daar van alles: Mensen zijn aan het sporten, dansen, muziek maken en picknicken. Of je ziet er iemand een schildpad uitlaten…. Honden met kleren aan zijn hier ook heel normaal. Laatst zag ik er weer eentje skateboarden, met zonnebril op en bodywarmer aan. Shinjuku Gyoen: Een prachtig onderhouden park met een Japanse en een Franse tuin. Je moet 200 yen entree betalen en mag er geen stoute dingen doen, zoals voetballen, alcohol drinken of roken. Het Ueno Park: Hier vind je een aantal interessante musea, een grote dierentuin, een speeltuin en een tempel in meertje.

Dieren kijken, dat vinden alle kinderen leuk! Behalve Ueno Zoo, bekend om de reuzenpanda, is er Tama Zoo. Deze grote dierentuin ligt een uur buiten het centrum van Tokyo. Er is ook nog een kleinere ‘Zoo’ in de stad, in het Inokashira park (Kochijoji), wat sowieso een leuk park is met een mooie tempel in een meertje waarop je ook met bootjes kunt varen. En dan heb je nog het Sunshine Aquarium in Ikebukuro om een breed scala aan onderwater-dieren te zien, compleet met zeehondenshow.

Musea: Het Toy Museum Kids Web Japan in Yotsuya is echt een aanrader. Je kunt er niet alleen prachtig ouderwets speelgoed bewonderen, maar ook met van alles spelen! Er zijn wel tien zalen met spelletjes of speelgoed. Het Edo Museum vond ik ook leuk. Dat gaat over het Tokyo van vroeger en is eigenlijk voor volwassenen. Maar vanaf twee jaar spreekt het de meeste kinderen denk ik wel aan doordat overal Japanse stijl huizen, fietsen etc. zijn nagebouwd, in het groot en in het klein. Het Openluchtmuseum in Hakone (2 uur met de trein vanaf Tokyo) is ook geschikt voor oud en jong. Het is heerlijk om een dagje de stad uit te gaan en in dit museum ben je lekker buiten. Je loopt door een mooie beeldentuin en de kinderen rennen lekker buiten! Het is vlak bij de beroemde Mount Fuji. In de regen: Kodomo no shiro (kidscastle): Twee verdiepingen met zalen, speciaal ingericht voor kinderen, met onder andere een muziekzaal, speelzaal en een baby-dreumes hoek. In Tokyo Dome City, waar ook heel veel te doen is bij mooi weer, kan je als het regent met je kleintjes terecht bij Asobono. Dit is ook een binnenspeelzaal, maar iets hipper (en duurder) dan ‘Kidscastle’. Tip: Voor moeders die straks in Tokyo wanhopig op zoek zijn naar babyproducten, raad ik aan om een groot warenhuis binnen te stappen. Vaak heb je daar een verdieping voor kinderen: hier vind je kleren en speelgoed, maar vaak ook flesjes, babyvoeding en luiers.

gerelateerde berichten:

CITYMOM IN BEIJING CHINA NAAR INDONESIË MET KINDEREN; DIT ZIJN 3 PLEKKEN DIE JE MOET BEZOEKEN 5 TOP BESTEMMINGEN VOOR DE MEIVAKANTIE 4X GEZINSVRIENDELIJKE WANDELINGEN IN HONGKONG