Consuminderen. Kennen jullie dat woord? Dat is dat je minder gaat consumeren. Minder kopen. Meer zelf doen. Meer zelf maken. Niet die broek weggooien die stuk is. Maar laten maken bij de kleermaker (zelf maken lukt mij niet sorry…) Niet de nieuwste tablet kopen. Die heb je eigenlijk ook helemaal niet nodig. Je hebt er al een. Geen nieuwe spijkerbroek kopen. Want daar heb je er al tien van in je kast hangen. Een boek lenen van iemand. Of heel oldskool naar de bieb. In plaats van een nieuw exemplaar in je digitale winkelmand doen via bol. Dat dus.
Ik ben een voorstander van minder spullen in huis. Ik heb laatst al mijn kasten helemaal opgeruimd en alles weggegooid wat ik al een tijdje niet meer gebruikt had. Nee ik had geen nesteldrang deze keer. Gelukkig kan ik ook opruimen zonder zwanerschapshormonen. Ik had er gewoon zin in. Ik werd zo gek van al die troep, al die laatjes die uitpuilde, alle planken die half doorgezakt waren van alles wat er op gestapeld lag. Heb het ‘berghok’ zoals ik het noem (onze berging onder de trap) helemaal uitgeruimd en de helft bij het grofvuil gezet. De rest geordend zodat je ook daadwerkelijk ziet wat er in die kast zit. Of iets kan pakken als je het nodig hebt. Zonder een uur bezig te zijn. Opruim goeroe Marie Kondo zou trots op mij zijn als ze dit had gezien.
In mijn huis staat vanaf nu alleen het gene wat ik nodig heb of wat mij een blij gevoel geeft (of te wel ‘does it spark joy’, om nog een keer Marie Kondo erbij te halen). Als iets je niet een ‘ a sprak of joy’ geeft moet het namelijk weg van Marie. Terecht. Waarom zou je naar een vaas willen aan zitten kijken terwijl hij eigenlijk heel lelijk is? Bye.
Door mijn huis op te ruimen en alles weer eens even goed te stylen zie je ook wat je nodig hebt of wat er nog mist. Ik kwam tot de conclusie dat er eigenlijk niks miste en alles zo goed was. Peace ya! Daar ging het goed met mijn consuminderen. Of eigenlijk helemaal niet consumeren! Nog beter!
Bij mijn kleding kast herhaalde ik het ritueel wat ik met al mijn andere kasten in huis had gedaan. Alles wegdoen wat ik al langer dan een jaar niet gedragen had of wat te klein was. Dit zelfde deed ik bij alle kleding van de kinderen. Vier jaar lang had ik niks weggedaan van Bobbi dus je begrijpt hoe groot die stapel werd. Al die kleding gooi ik niet weg natuurlijk, maar geef het door aan vrienden, verkoop het (via Reshopper, een goede tip die ik eerder al gaf!) of breng het naar de kringloop. Dus ook in de kledingkasten was er nu eindelijk weer ruimte. Heerlijk. Orde & Rust in de kast!. Regelmaat wordt lastig in een kast, anders was dat er ook geweest.
Toen brak er een nieuw seizoen aan. Oftewel SS17 in modetermen genoemd. Kinderen groeien dus die kan je niet iets aan doen van het jaar daarvoor. Ook ik zag weer heel veel te gekke dingen online en in magazines ‘die echt niet kunnen ontbreken in mijn garderobe of die van mijn kinderen’. Zo groeit en groeit ‘mijn verlanglijstje’ met dingen die ik wil hebben. Deze dingen blijven maar door mijn hoofd spoken en ik ‘moet’ ze hebben. Ik wil écht écht écht consuminderen. Maar ja… in mij zit natuurlijk nog steeds dat meisje dat van shoppen houd. Misschien moet die ook mee met het grofvuil de volgende keer.
LEES OOK: MIJN KNUFFEL.
GEEN ARTIKEL MISSEN? Like CITYMOM op Facebook of op Instagram!
