Toen ik aan het wandelen was met Fitz kwam ik in de buurt een aanplakbiljet tegen dat Etsie vermist was. Daaronder prijkte een foto van een smoezelige lapjeskat. Het eerste wat ik dacht was ‘hoezo noemen mensen hun kat Etsie’? Was dit naar een dierbare tante? Heette de kat al zo. Moest de kat deze naam krijgen omdat het een kat met een stamboom was? Of vonden ze dit gewoon een mooie naam voor hun kat? Ik check altijd die soort aanplak biljetten. Altijd leuk om te zien welke naam men hun dier heeft gegeven maar vooral, ik hoop natuurlijk dat ik het dier tegen kom en de eigenaar weer kan herenigen met zijn of haar verloren schat. Ik zie wel eens een kat op straat en denk dan was dit nou die verloren kat? Geen idee meer en het briefje is vaak alweer verregent of ik ben vergeten waar het briefje hing… Het is mij helaas dus nog nooit gelukt om iemand blij te maken met zijn of haar ‘Etsie’.
Twee keer heb ik bijna zelf een briefje met ‘Phuss Vermist’ op moeten hangen. Spreek uit Phuuuuuuuussss. Voor het geval je je afvraagt of dit een stamboomnaam is… Nee. (wat denk je zelf!!?!) Hij heette ook niet zo… Maar ik wilde heel graag een kat en daarom vond mijn vriend dat hij het recht had om de naam te verzinnen. Hij had net de film Shrek gezien met Puss in boots erin.. Achja… Choose your battles en ik wilde echt heel graag een kat. Vanaf dag 1 waren Phuss en ik goede vrienden. Phuss mocht alles van mij. Mijn vriend was wat strenger.. Later bleek dit precies een voorbode te zijn van hoe we ook onze kinderen opvoeden.. Ik zou zeggen wil je er achter komen of je op een lijn zit qua opvoeden neem een kat. Ik hou zielsveel van Phuss en mis haar serieus echt als we met vakantie zijn.
Maar terug naar het ophangen van een briefje… Toen ik en mijn vriend een maand gingen reizen naar Colombia kwam mijn assistent een maand in mijn huis zitten omdat zij nog niet in Amsterdam woonde. Voor haar relaxed en ik had iemand die op mijn lieve kat kon passen. Na een maand kon ik niet wachten de sleutel in mijn voordeur te draaien en Phuss weer te knuffelen. Maar bij aankomst geen Phuss. Ik smste waar Phuss kon zijn. Ze smste terug dat zij hem ook al 3 dagen niet had gezien. Drie dagen!!? Ik begon hysterisch te huilen. Zo hard dat de onderbuurman kwam aanbellen om te vragen of alles ok was.. Gelukkig had hij zelf ook een kat… Na een zoektocht van een uur op straat vond ik Phuss vermagerd onder een auto. Ik ben nog nooit zo blij geweest Phuss weer te zien.. Dit ging mij niet nog een keer gebeuren…
Toch wel.
Ik was net bevallen en Phuss moest naar de dierenarts voor haar jaarlijkse inenting. Vriend vond het een goed idee om zowel Phuss als onze dochter mee te nemen in de auto. Plus los in de auto, dus zonder mandje. Hopelijk zat ons kind wel vast.. Ik vond het een erg slecht idee zo kind en Phuss samen naar de dierenarts. Aangezien we al genoeg discussie hadden gehad (net bevallen, geen slaap) had ik geen zin om verder te gaan discussiëren.
Vriend ging met Phuss zonder mand maar met dochter naar de dierenarts.Vriend kwam terug van de dierenarts met dochter maar zonder Phuss.
Phuss was vaker bij de dierenarts geweest en wist hier is het niet chill en toen vriend zich omdraaide om aandacht aan dochter te geven (had ik al gezegd dat ik het een slecht plan vond dat zij mee was…) was Phuss van schoot gesprongen en nergens meer te vinden. Toen hij zonder Phuss thuis kwam begon ik opnieuw hysterisch te huilen. Deze keer nog iets harder want er zaten net iets meer hormonen in mijn lichaam… Na een lange zoektocht hebben we haar opnieuw gelukkig weer gevonden. Dit gaat mij echt niet een derde keer gebeuren… Katten hebben 9 levens toch?!
