Ik ben meer gaan werken. Dat is heel fijn want er valt nog genoeg af te lossen enzo. Maar wát een andere organisatie in ons huishouden vergt deze verandering. De middagen waren al bezet, maar sinds kort dus ook de ochtenden. Bijna alle ochtenden. De status tot dusver: ik loop achter met het terugkijken van m’n favoriete series. Ik sla de plank weleens mis met het avondeten “Ik had toch nog kipfilet liggen? He potver..”. De wasmand heb ik al drie keer goed aangedrukt. Dat ding is nu echt overvol. Mike greep van de week mis naar een schone boxershort. Dat soort dingen. Moeder of schoonmoeder heb ik niet in de buurt. Zo een die makkelijk een wasje weg kan wassen, even snel je huis stofzuigt als je niet thuis bent of aanbiedt dat je 1x per week bij haar kan aanschuiven voor het avondeten. Lijkt me zalig, echt! Maar goed. Tijd voor verandering in het dagelijkse ritme dat huishouden heet.
Er moet iets gebeuren. Momenteel zit ik midden in dit proces. Hoe kunnen we het onszelf zo aangenaam mogelijk maken in de dagelijkse sleur van werken, wassen, opvoeden, koken, opruimen en weer werken, wassen, opvoeden, koken en weer opruimen? Op zich zijn deze vijf primaire zaken best te behappen alleen alles wat daar nog tussendoor komt zeilen, daar kan ik niet zo goed mee omgaan. Elke dag bedenken wat je gaat eten, boodschappen doen. Mijn vriendinnen bellen. Kraambezoekjes plannen. Gestresst raken van de groeps-appjes van m’n vriendinnen omdat we nog stééds geen date hebben. En dan wíl ik ook nog heel veel. Naar Mechel. Langs Lydia. Ik heb al drie keer geroepen dat ik m’n rooster check en naar aanleiding daarvan een afspraak met ze maak. Heb ik eindelijk een datum en had ik bedacht dat ik de volgende dag zou appen om de datum door te geven, kreeg ik de vraag of ik toch ook die ene zaterdagochtend nog wil werken. “Het kan wel dus zeg ik “Ja tuurlijk”.
Dan wordt m’n kind ziek. Of heb ik onverwachts geen auto. Geen idee wanneer ik nu naar die meiden toe moet. Zo gaat het dus steeds. Hoe doen andere moeders dat? Ik laat het maar zo. Elke dag zit m’n sociale leven in mijn hoofd. Dus lieve mensen, ook al zie ik jullie bijna niet, ik denk wel aan jullie hoor!
Er ligt weer een lading eten in de vriezer, ik heb de hoognodige wasjes gedraaid. Mijn kookboeken heb ik uitgezocht en binnen handbereik, vriendinnen die ik wilde bellen heb ik gebeld. Het is 20.30u ’s avonds. Ik hang nog even snel een wasje op. Hierna check ik m’n agenda zie ik dat ik aanstaande zondag niks heb. Echt? Een blanco pagina. Dit is het uitgelezen moment om naar Mechel of Lydia te gaan. Maar… ik voel me zo moe. Omdat ik afgelopen week elke nacht 3x eruit moest. Ik ben gewoon hartstikke moe en heb zin in een luie zondag met m’n gezin. Dus sorry Mech… Ander keertje! Ik laat het je (ooit) weten oke?!
BLOG BY LIESBETH STERRENBURG
Liesbeth is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al 4 jaar de zeer trotse ouders van deze twee meisjes. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus!
