‘It’s the happiest day of the year in New York’, klinkt het in mijn woonkamer. ‘It’s goodness, it’s joy incarnate’, kraamt de verslaggever met de tandpastaglimlach uit. Nooit geweten dat goedheid en vreugde werden belichaamd door reuzeballonnen voortgetrokken in een parade.
Thanksgiving Day Parade
Het is donderdagochtend 10 uur en we kijken met Owen naar de jaarlijkse Thanksgiving Day Parade die van de Upper West Side naar Midtown Manhattan trekt. NBC zendt het al 90 jaar lang live uit. Ongeveer 99 procent van alle Amerikanen zit aan de buis gekluisterd. De overige 1 procent (ruim 3 miljoen) verdringt zich langs de route om Frozen’s Olaf, Pikachu en Hello Kitty in het echie voorbij te zien zweven. Dat moet behoorlijk indrukwekkend zijn. Olaf, bijvoorbeeld, is 5 verdiepingen hoog, 6 yellow cabs breed en 10 fietsen lang. Hij wordt voortgesleept door maar liefst 90 handlers. De olijke sneeuwpop heeft 29 grote ballonnenvrienden en dan zijn er nog 30 paradewagens en 4 balloonicles, oftewel fietsers met een ballonfiguur op de bagagedrager. Gwen Stefani, The Roots, Wyclef Jean en tientallen anderen treden op. De New Yorkse Radio City Rockettes, een beroemde ‘precisiedansgroep’, ontbreekt traditiegetrouw niet.
Thanksgiving bijna groter dan kerst
Thanksgiving is heel groots, en niet alleen op tv. Het overschaduwt kerst bijna heb ik sinds we hier wonen ontdekt. Het valt steevast op de vierde donderdag van november en de meeste New Yorkers stappen een dag eerder al in het vliegtuig naar familie (die vaak in een andere staat woont) om daar een lang weekend samen te zijn. Op de paradekijkers na stroomt New York leeg en wij sjezen die middag dan ook over vrijwel verlaten avenues in de taxi naar vrienden voor ons Thanksgiving Dinner. Hoe vieren twee Aussies, drie Britten en een Kaaskop Thanksgiving? Dit is geen begin van een mop maar de vraag die wij ons een paar weken eerder stelden. We besluiten dat we als groentjes wat hulp nodig hebben om het goed aan te pakken en bestellen, heel New Yorks, de volledige maaltijd bij Zabar’s.
Super-Amerikaans feest
‘Happy Thanksgiving!’, grinnikt onze Australische vriendin Gen terwijl ze de deur opendoet met haar jongste zoontje van 8 weken vredig slapend op haar schouder. ‘Happy Thanksgiving!’, antwoorden Nick en ik lacherig. Het voelt gek om als buitenstaanders mee te doen aan een super-Amerikaans feest. Maar we gaan er volledig in op. De tafel staat al gedekt en er prijken prachtige herfstbladen en wat kleine pompoenen ter versiering. ‘I jumped over a fence in Central Park to get the best ones’, vertelt Gen enthousiast terwijl ze naar de kleurige bladeren op het tafelkleed wijst. ‘I think that’s what American soccer moms decorate their tables with.’ Nick haalt ondertussen Cointreau, tequila, wat limoenen en pompoensiroop uit zijn tas. ‘And I think they kick it all off with pumpkin-spiced Margaritas’, zegt hij. Zo vullen we de details van de traditie op eigen wijze in.
Kalkoen for dinner!
Rond half 5 schuiven we aan tafel waar de opgewarmde Zabar’s bestelling staat te pronken: een hele kalkoen, sperziebonen met amandelen, aardappelpuree met knoflook, stuffing, cranberrysalade en cheesecake als toetje. Meer Thanksgiving kan ons diner niet zijn. De ukkies genieten aan hun eigen tafel met smaak van de uitgedelegeerde kookkunsten. Wij eten vooral vroeg vanwege de bedtijd van de kroost, maar doen daarmee wel zoals heel Amerika doet. Een van de hoogtepunten van de feestdag is namelijk de NFL-wedstrijd aan het begin van de avond en die match hoor je onderuitgezakt en al uitbuikend op de couch te kijken. Ons groepje immigranten geeft weinig om American Football maar de commercial waar Nick de afgelopen maanden hard aan gewerkt heeft wordt tussendoor uitgezonden en zo belanden we na het eten met een stuk cheesecake op de bank voor de televisie, voor de nieuwe reclame van Bud Light. Ik neem een hap van mijn taart en realiseer me dat het enige niet-Amerikaanse moment eerder die ochtend was. Owen pakte ‘Dikkie Dik op de boerderij’ uit zijn boekenkast en kroop bij me op schoot. Alsof hij wilde zeggen: ‘Nieuwe tradities zijn mooi, maar ik vergeet niet waar mijn wortels liggen.’
LEES OOK VAN EVELIEN
- ZO VIER JE HALLOWEEN IN NEW YORK
- WEER AAN HET WERK. HET LEVEN VAN EEN CITYMOM IN NEW YORK.
- BLOG EVELIEN; BEVALLEN IN MANHATTAN
