Amsterdammers haten toeristen. Nee niet omdat ze op het fietspad lopen of omdat ze niet kunnen fietsen. Ook niet omdat ze stoned zijn en altijd naar de red light district willen. Of omdat ze allemaal een muts dragen – die met van die flappen bij je oren met Amsterdam – erop. Nee het is jaloezie. Wij zijn gewoon jaloers op ze. Jaloers omdat zij nog met een bewonderingswaardige blik naar Amsterdam kijken. Zij zien (vaak) de stad voor het eerst. Ze gaan op ontdekkingstocht. Hebben de reisgids uitgeplozen waar ze heen moeten. Vinken de buurten af waar ze geweest zijn. Zoeken een fiets verhuur en vragen zich wankelend op de fiets af hoe wij dat doen. Of kijken verbaasd hoe jij met je kind voorop door de stad fiets. Of maken daar zelfs een foto van (true story). Ze zien voor het eerst de Nachtwacht of de Zonnebloemen van Van Gogh en kopen daar meteen een poster van voor thuis in zo’n driehoek vorige koker. En balen daar dan weer van als ze met het vliegtuig terug moeten en de hele tijd met die onhandige poster-koker moeten lopen… Ze lopen over de grachten. WoW kijk die prachtige huizen. Eten bij een hip restaurant en halen koffie bij een nieuw tentje. Shoppen in de negen straatjes om vervolgens s’avonds hun nieuwe outfit te pronken tijdens het uitgaansleven in de stad.
Een nieuwe stad ontdekken is het fijnste wat er is. En dat doen al die toeristen. Soms wel dagen lang. En daar ben ik jaloers op. Want als je jaren ergens woont en het iedere dag ziet vergeet je soms hoe mooi het hier is! Hoeveel nieuwe dingen er te ontdekken vallen. Ook ik ben dus jaloers; zij zijn heerlijk op een CITY trip! Hebben vakantie! Doen de hele dag leuke dingen!
Dus nu heb ik een goed voornemen, vaker een ‘weekend weg in eigen stad’. Lekker de toerist uithangen. Nieuwe plekken ontdekken. Naar nieuwe winkels die zijn geopend. Eindelijk eten bij dat restaurant dat al heel lang op mijn lijstje staat. Varen door de grachten en weer even beseffen in wat voor een te gekke CITY ik woon! Misschien ook wel even naar de coffeeshop…
