Van de week had ik een uurtje. Jeetje zeg! Lees even mee.
18.05u Ik kom thuis van een werkdag. Ons huis is een oase van rust.
18.10u Snel de nasi van gisteren opwarmen. Mike en de meiden kunnen elk moment thuiskomen. Ben benieuwd hoe hun pet staat (lees: fingers crossed pleaeaeaease laten ze elkaar niet weer in de haren vliegen, ik heb er zoo geen zin in).
18.20u Ik open de voordeur en ga op de drempel zitten met m’n gezicht in de zon.
18.27u Gekrijs hoor ik. Ow no. Het blijkt inderdaad onze auto te zijn die de straat in rijdt en alle ramen zijn geopend. Er bungelt een hand en een hoofd uit het linkerraam en een been en een tekening uit het rechter raam.
18.27u Zucht…. Mijn lontje is niet heel lang dus ik tel tot tien. Ik tover een glimlach op mijn gezicht.
18.28u Verhitte hoofden, kapotte slipper, een bult hier, zijheeftexpresgekrastopmijntekening. De meisjes zijn thuis van school en de BSO. Wat wij dan altijd tegen ze zeggen is “Nu ben je weer thuis, doe maar rustig, doe maar gewoon”.
18.30u We zitten aan tafel. Noortje met één bil, Annabel met geen één bil. Ze hangt aan haar ellebogen ofzoiets.
18.34u Annabel zit op de gang omdat ze na drie keer vragen om gewoon te gaan zitten nog steeds aan haar ellebogen aan de tafel hing.
18.38u Annabel is gestopt met krijsen.
18.39u Annabel zit aan tafel. Haar zus merkt haarfijn op dat het beter is dat Annabel is gestopt met huilen omdat anders Noortje haar oren zeer deden van Annabel haar gekrijs.
18.40u Annabel is weer begonnen met krijsen (tussendoor zegt ze nog “Noortje stomme Noortjuh…”)
18.40u Noortje begint ook te huilen. Met haar handen op haar oren.
18.41u Ik kijk Mike aan. Hij kijkt niet terug. Hij prikt wat sperziebonen aan zijn vork.
18.42u Ik sta in dubio. Ga ik ook krijsen? Stampvoeten? Of gewoon van tafel opstaan en weglopen? Als toeschouwer in deze vertoning besluit ik om tussen de meiden in te gaan zitten. Ik leg m’n armen om ze heen en geef ze een kus. Er schieten nog wat ledematen van links naar rechts. Tuurlijk meiden, schop elkaar nog even lekker, duw nog ff hard tegen elkaars hoofd, geef elkaar een por en daarna doen we een wedstrijdje Wie Kan Het Snelst Sperziebonen Eten. “Ik begin! Neeee ik begin. Voordat ze elkaar weer wat aandoen tel ik tot drie en doen we wel zes wedstrijdjes sperziebonen eten. Twee per keer. Huppekee die zitten erin.
18.45u Noortje en Annabel hebben allebei 12 sperziebonen weggewerkt. Ze zijn te moe om elkaar nog wat aan te doen dus het toetje is zo gepiept.
18.50u Of ze op mogen blijven. Ze vragen serieus of ze op mogen blijven. In plaats van te antwoorden “Nee natuurlijk niet wat denk je zelf? Heb je gezien hoe groot die wallen onder je ogen zijn? Heb je in de gaten dat je nog geen een minuut GEEN ruzie met je zus hebt gemaakt?” Ik zeg “Oke drie minuutjes mogen jullie opblijven”. Omdat ze té moe zijn gaan ze hiermee akkoord.
18.53u We gaan naar boven. Ze hangen als apen aan de trapleuning en hebben een lol van hier tot gunter.
19.00u Alles gewassen en met frisse lijfjes liggen ze in bed.
19.01u “Mama boekje leeeezuh…” “Eerst bij mij neeee eerst bij mij.”Stomme Noortje. Stomme Annabel.” Daar gaan ze weer. GEK word ik ervan.
19.04u De boekjes zijn uit. En ja ik kan heel snel lezen en hier en daar 3 bladzijdes in een keer omslaan. Heel erg per ongeluk natuurlijk..
19.05u Ik geef Annabel een kus. Noortje commandeert dat ik NU naar haar moet komen. Nog een kus op het voorhoofd van terroristje Annabel. Ik loop naar Noortje d’r kamer. Wat denk je? Ze slaapt.
19.06u ZE SLAPEN!!! AMEN.
BLOG BY LIESBETH STERRENBURG
Liesbeth is moeder van tweeling Noortje en Annabel en is samen met Mike al bijna 6 jaar de zeer trotse ouders van deze twee meisjes. Zoals ze zelf zegt: “ze zijn heel leuk, onze twins, maar ook zeer vermoeiend, zeer eigenwijs, zeer creatief en ondernemend, vasthoudend en strijdlustig”. Genoeg om over te schrijven dus!
