Bang zijn voor iets is zoiets geks. Want waarom zijn sommige mensen doodsbang voor spinnen en hebben andere mensen ze als huisdier? Angst voor spinnen, daar ben ik er een van. Bobbi nu dus ook.. Ik vind het super vervelend dat ik mijn angst overbreng op haar maar ik kan er gewoon niks aan doen. Ik kan niet rustig blijven als ik denk dat er een spin in mijn haar zit.. Dus sorry Bobbi… I tried, maar ik ben – ook hier -bang voor dat jij ook voor altijd bang voor spinnen zal zijn. Gelukkig wonen we niet in de jungle…
Naast bang voor al die vieze insecten en ongedierte – ze zullen vast allemaal een functie hebben – ben ik bang voor de zee. Helemaal de combinatie vissen en zee. Een heldere kalme zee zonder vissen, heaven. Een donkere zee met golven, hell. Niet wetend waar ik mijn voet op ga zetten of wat er tegen mij aan kan zwemmen. Gruwel!
Toch vind ik dat je sommige angsten moet proberen te overwinnen. Nee ik ga geen cursus doen waarbij een vogelspin over mijn arm loopt. Voor geen miljoen. Maar mijn vissen angst overwinnen wilde ik wel proberen. Toen ik jaren geleden met vriendinnetjes in Thailand aan het reizen was en zij een duikcursus wilde doen wilde ik dan ook geen partypooper zijn en besloot mee te gaan en – denk hier Superman muziek bij – mijn angst letterlijk & figuurlijk in de – vissen – ogen te kijken.
“Er gaat een hele nieuwe wereld voor je open als je gaat duiken” zeiden mensen tegen mij. Mocht iemand dat ooit tegen je zeggen. Laat je niks wijs maken want dat is onzin. Met snorkelen of de film ‘Finding Nemo’ kijken zie je net zoveel. Maar goed dat wist ik toen nog niet… Dus wij een duikcursus doen van drie dagen. Ik heb nog nooit zo veel gehuild in drie dagen als toen.. Ik vond het vreselijk! Zo eng. Omdat ik zo hard en snel ademde van angst was mijn zuurstoftank ook iedere keer mega snel leeg. Misschien had er een lichtje moeten gaan branden bij de duik instructrice toen ik nog voor ik het water in was tegen haar zei “I am affraid of fish”. Ze keek me wel wat raar aan maar daar bleef het bij.
Verstijfd van angst zwom ik onder water. Biddend dat we geen haai tegen zouden komen want dan zou ik echt een hartaanval krijgen. Het idee dat ik zover onder water zat en die luchtpijp uit m’n mond zou schieten en ik geen lucht meer kreeg, niet te doen. Boven mij zag ik mensen snorkelen. Zij wel.. Maar die zagen dus hetzelfde als ik. Toen ik ook nog op een verkeerd knopje drukte op mijn zwemvest en ik pijlsnel naar boven schoot en daardoor boven water kwam en in m’n eentje in een donkere zee dobberde was ik er klaar mee. Mijn angst is alleen maar groter geworden. Duiken; NOOIT MEER van m’n leven. Ik ga wel naar een aquarium.
